Η ΔΕΠΥ δεν είναι αυτό που νομίζεις
Η ΔΕΠΥ δεν είναι απλώς η δυσκολία συγκέντρωσης ή η υπερκινητικότητα. Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ· ένας αόρατος σύντροφος που σε ακολουθεί παντού και κάνει τα πιο απλά πράγματα να μοιάζουν δύσκολα. Είναι μια πάλη που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι, αλλά μέσα σου ξέρεις καλά πόσο κουραστική είναι.
Ο αόρατος αγώνας
Η ΔΕΠΥ είναι να ξέρεις ότι έχεις δυνατότητες. Ότι είσαι γεμάτη φαντασία, ιδέες, δημιουργικότητα. Να νιώθεις ότι το μυαλό σου είναι ένας κόσμος πολύχρωμος, γεμάτος εικόνες και λύσεις. Και όμως… να μην μπορείς να τις βγάλεις προς τα έξω.
Είναι να δυσκολεύεσαι με τα πιο απλά πράγματα. Να ξυπνάς με πρόθεση να κάνεις μια όμορφη ρουτίνα, μα η μέρα να χάνεται σε αποσπάσεις και μικρές σκέψεις. Και τότε έρχεται η ενοχή, γιατί για τους άλλους αυτά μοιάζουν αυτονόητα.
Ο φαύλος κύκλος
Η ΔΕΠΥ είναι ένας φαύλος κύκλος. Να θέλεις να τα πας καλύτερα, να υπόσχεσαι πως «αύριο θα είναι αλλιώς»… και να βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο. Να δοκιμάζεις, να αποτυγχάνεις, να ξαναδοκιμάζεις, ώσπου ο θυμός με τον εαυτό σου να γίνεται βαρίδι.
Είναι οι εκρήξεις συναισθημάτων, η δυσκολία επαναφοράς, η αίσθηση ότι μένεις πάντα πίσω σε σχέση με τους άλλους. Είναι η παράλυση πριν καν αρχίσεις.
Η άλλη πλευρά
Η ΔΕΠΥ είναι και οι μάσκες· να κρύβεις ποια είσαι για να γίνεις αποδεκτή. Είναι η ευαισθησία σου· να συγκινείσαι με τους άλλους αλλά να κρίνεις σκληρά τον εαυτό σου. Είναι ο φόβος της απόρριψης που σε κρατά πίσω από όνειρα και ευκαιρίες.
Κι όμως, δεν είναι τεμπελιά. Δεν είναι αδιαφορία. Είναι ένας αδιάκοπος εσωτερικός αγώνας. Και μέσα στο χάος, υπάρχει και κάτι πολύτιμο: η δημιουργικότητα, η ευαισθησία, η ξεχωριστή ματιά σου στον κόσμο.
Ίσως το ταξίδι μας να είναι πιο δύσκολο. Μα είναι και γεμάτο χρώματα.
